U produžetku postavke izložena je nošnja XIX veka u knjaževačkom kraju. Nošnja u Timoku i Zaglavku znatno se razlikovala od nošnje u oblasti Budžaka. Svaka je imala svoje specifičnosti i poseban razvoj. U Timoku i Zaglavku u XIX veku i prvim decenijama XX veka žensku nošnju karakterisalo je češljanje kose „u trvelje“ s umecima od vune ili konoplje, pokrivanje glave prevezom- ubradačem, dugačka vezana košulja preko koje je nošena suknja otvorena celom dužinom i gornji vuneni haljeci, među kojima se isticao zubun sa bogatim vezom. Muška nošnja bila je pretežno od prirodnog smeđeg sukna klašnja. Čakšire „benevreke“ i „gunjče“ sa rukavima upotpunjavali su konopljana košulja, vuneni pojas, šubara, bogato ornamentisane dvopređne čarape i opanci. U Budžaku se, sve do tridesetih godina XX veka, ženska nošnja odlikovala dugačkom platnenom košuljom, povrh koje se oblačilo „sukno“- neprosečena crna suknena haljina bez rukava, tkana prečega i pojas, na glavi bela marama „zabratka“. Muška nošnja izrađivana je pretežno od belog sukna i ukrašavana crnim vunenim gajtanima. Preko odela ogrtala se kabanica sa kapuljačom koju su, kao i kožne „skornje“ na celom knjaževačkom prostoru nosili pretežno čobani. U izložbenom prostoru su primeri narodne nošnje u Timoku i Zaglavku sa kraja XIX i početka XX veka, to su: opanci, svakodnevna nošnja, ženska haljina „Litak“, kopče (pafte-nakit za ženski pojas), muška košulja, vunene rukavice, ženska haljina „zubun“, ženska pamuklija „grudnjak“, muška košulja, ženski zubun iz Zubetinca XIX vek, pafte sa kraja XIX veka, dvopređne čarape. 

Prvi pomen Gurgusovca potiče iz XV veka. Zapisi iz XVII veka govore o položaju Gurgusovca na Velikom i Malom Timoku, o turskom utvrđenju ograđenog palisadima, o varošici koja ima 46 turskih i 120 hrišćanskih kuća, dve džamije, dve kafane, dva hana i većinu drvenih kuća. Turci su osvojili Gurgusovac 25. septembra 1436. godine, a Srbi ga oslobodili, i sa ostalih šest nahija, pripojili ga Miloševoj Srbiji 1833. godine, formiranjem trgovačko – zanatske čaršije. Na veliko zadovoljstvo Gurgusovčana, knez Miloš je 17. januara 1859. godine po povratku iz Rumunije, naložio da se spali i do temelja uništi zloglasna Gurgusovačka kula „Srpska Bastilja“, a zahvalni građani u njegovu čast Gurgusovcu su dali novo ime – Knjaževac. Zakonom o mestima 1866. godine Knjaževac je proglašen varoškim naseljem. U XIX veku teče proces formiranja građanske klase. Pri tome se vrši međusobno prožimanje gradskog stanovništva i doseljenog seoskog stanovništva, sa svim odlikama narodne kulture i patrijarhalnog života porodice. Građansku nošnju čini košulja, marama-šamija, pojas bajader, duga suknja, libade, bareš traka uhvaćena granom ili stolovatim prstenom, uz upletene kike. Vremenom građanski stalež prihvata nove materijale i krojeve evropske mode. Mušku nošnju čine isti elementi, samo evropskog kroja. To su pamučna bela košulja, pantalone od štofa, prsluk, kaputić - sako ili frak, šešir polucilindar. Fotografije grada Knjaževca prate ovu postavku kao i predmeti koji su krasili gradske kuće; set za čaj, ram za ogledalo, dvogled, dečije igračke. Zbirka gradske kulture obuhvata i nošnju XX veka, žensku svečanu haljinu i ženski komplet koji čine kostim i tergal suknja, donji veš i spavaćica za prvu bračnu noć.